Pięćdziesiąt siedem.

- Kamila ?!- krzyknął atakujący.
- nie- skrzywiłam się - zakonnica.
- myślałem, że zakonnice muszą być dziewicami- poruszał brwiami lekko bełkocząc.
- ohhhh- wrzasnęłam- zamknij się Atanasijević ! Otwórzcie !- waliłam rękami w drzwi.
- nie ma takiej opcji !- zaśmiał się Kostek za nimi.
- macie przejebane !- krzyczał Aleks.- zginiecie !
- tylko się nie pozabijajcie !- usłyszałam głos Winiarskiego.- macie się pogodzić !
- i ty Brutusie przeciwko mi ?!- jęknęłam opadając na podłogę.- zrób coś, a nie tylko sie patrzysz !- uniosłam głos na siatkarza, który patrzył na mnie.
- a co mam zrobić ? - Alek wstał i próbował otworzyć okno, które było umieszczone wysoko przy suficie.
- ja pierdolę !- wrzasnęłam.
- okno też jest zamknięte, jakbyście jeszcze nie sprawdzali- zachichotał Kłos, a ja miałam ochotę mu przypierdolić. Pierwszy raz.
- jak stąd wyjdę to wasze panie nie poznają was przez tydzień- zagroziłam.
- ale się boję- usłyszałam głos Mariusza.
- Damian zaraz mnie znajdzie i wtedy macie przejebane !- szłam z nimi na wojnę słówek.
- Damian jest upity- zaśmiał się Winiarski.
- to Milena zacznie szukać tego idioty !
- ej bez takich- jęknął Serb.
- Bąku się nią zajął- kolejny chichot i głos Zatorskiego. No ładnie to sobie uknuli. Bąkiewicz obraca Milenkę, mojego Damiana upili w trupa, Karol tańcząc ze mną miał odwrócić moją uwagę od wprowadzenia Aleksa na zaplecze. Teraz już wiem dlaczego faszerował mnie tymi głupimi bajeczkami o ojcostwie.
- wymiękam- westchnęłam.- zrób coś no !
- chłopaki bez jaj- do drzwi podszedł Atanasijević.- otwórzcie. Nie potrzebujemy swatek.
- Macie sobie wszystko wyjaśnić. Albo się zejdziecie, albo pozabijacie - odpowiedział rezolutnie Kostek.
- sama widzisz - wzruszył ramionami i siadł naprzeciwko mnie. Mierzyliśmy się wzrokiem, a ja gdybym tylko mogła zabiłabym te osoby, które jak mniemam stoją pod drzwiami i podsłuchując.
- Pliński słyszę cię idioto- krzyknęłam w stronę drzwi. Zaczęłam przeklinać pod nosem. Usłyszałam jak chłopaki się oddalają od miejsca w którym nas zamknęli. Siedzieliśmy tak może z godzinę, może ze dwie i udawaliśmy, że nasza obecność wcale nas nie obchodzi.
- czyli się zaręczyłaś ?- bardziej stwierdził niż zapytał osobnik, którego obecność wcale mnie nie cieszyła, wyrywając mnie z knucia planu jak stąd uciec.
- a miałam na coś czekać ?- uniosłam brwi do góry patrząc na niego.
- Kamila- westchnął- przepraszam.
-za co ?- udałam głupią, ale tak naprawdę chciałam żeby przyznał mi się prosto w oczy, że zostawił mnie dla innej. Chciałam zobaczyć jego upokorzenie.
- nie udawaj, że nie wiesz- cwana bestia.
- teraz to już raczej nie ma znaczenia- wzruszyłam ramionami.
- byłem głupi- powiedział po chwili ciszy.
- i nic się nie zmieniło- 1:0
- kochanie- westchnął.
- n i e   m a s z   p r a- w a   t a k   d o   m n i e   m ó- w i ć - wysyczałam akcentując każdą sylabę, a we mnie się gotowało. Jeszcze chwila, a wybuchnę.
- ja zrozumiałem, że nie kocham tej Mile..- nie dokończył bo mu przerwałam.
- Teraz ?! Teraz ?!- wybuchłam- co ty sobie kurwa myślisz ?! Że rzucę ci się w ramiona i wszystko będzie cacy ? Chyba cię popierdoliło kompletnie !- kipiałam złością.- Nie wiesz co ja przeżyłam ! Nie odzywałeś się do mnie, a ja czekałam ! Jak głupia czekałam- tu łzy zakręciły mi się w oczach- czekałam na to aż wrócisz...- szepnęłam i wstałam chodząc po pomieszczeniu- każdego dnia czekałam i wiesz ?! Doczekałam się ! Twojego gównianego listu, który nie wyjaśniał nic ! Kompletnie nic !  Pomyślałeś jak ja mogłam się czuć ?!
- a jak ja mogłem się czuć gdy musiałem cię zostawić i wyjechać na sezon. Jak musiałem tam sam sobie radzić ?!- wtrącił mi się do zdania.
- no i z tego żalu musiałeś pieprzyć jakąś blond cizię !- wrzasnęłam.- Zranił cię ktoś tak kiedyś ?! Wiedziałeś co przeszłam już wcześniej. Jak mogłam wyjechać gdy dopiero wróciłam. Chciałam stabilizacji, chciałam wystawić nasz związek na próbę- tu zacisnęłam zęby- żeby przetrwał- w tym momencie się rozkleiłam, a Aleks wstał. Stał na przeciwko mnie i patrzył. Widziałam, że żałuję.- ale jak widać, nie było nam dane i nie jest bycie razem- zaczęłam płakać, a on położył dłoń na moim ramieniu.- Aleks ja mam Damiania, to dzięki niemu jeszcze funkcjonuję i jego kocham.
- nie wierzę ci-pokręcił głową- nie wierzę ci. Wiem kiedy kłamiesz Kamilo- szepnął.
- gówno wiesz- strzepnęłam jego rękę i odwróciłam się. Jednak on złapał mnie za nadgarstek i przyciągnął do siebie. Patrzyłam w jego oczy zapłakana. Błądziłam oczami po jego twarzy, aż w końcu zatrzymałam się na ustach. On zbliżył się jeszcze bardziej, a ja wciągnęłam powietrze zaciągając się jego zapachem perfum. W końcu poczułam serbskie wargi na swoich i co najlepsze odwzajemniłam pocałunek. Całował mnie zachłannie i mocno. Tak jak zawsze, jakby bał, że mu zaraz ucieknę. W końcu oderwałam się od niego.
- to bez sensu, z nami koniec- powiedziałam, a on przytrzymał mnie i patrząc w oczy powiedział:
- to powiedz, że ci tego nie brakowało. Tu i teraz. Prosto w oczy.
Nie mogłam nic z siebie wydobyć tylko....




____________________________________
nie mogłam wytrzymać, żeby go nie napisać :)
wgl to napisałam wczoraj cały roździał następny i go przez przypadek usunęłam.. Postaram się go odtworzyć ale tamten to był tamten.. :((
Piszcie czy się podoba ! BUUUUUUUUZIAKI MISIAKI !!!!!